- της αιτίας (αναφορικές αιτιολογικές προτάσεις, π.α)
- του αποτελέσματος (αναφορικές συμπερασματικές προτάσεις, π.β)
- του σκοπού (αναφορικές τελικές προτάσεις, π.γ)
- της υπόθεσης (αναφορικές υποθετικές προτάσεις, π.δ)
- του τόπου (αναφορικές τοπικές προτάσεις, π.ε)
- του τρόπου (αναφορικές τροπικές προτάσεις, π.στ).
α. Πῶς οὖν οὐ δίκαιον ὧν τε ἕνεκα ἐγένοντο ἄνδρες ἀγαθοὶ μεθ’ ὑμῶν καὶ ὧν ἐλπὶς καὶ αὖθις γενέσθαι πᾶσαν προθυμίαν εἰς αὐτοὺς καὶ ὑμᾶς καὶ ἡμᾶς παρασχέθαι; (Ξενοφῶν, Ἑλληνικὰ 6.5.43)
Μτφρ: Πώς λοιπόν δεν είναι δίκαιο, και εξαιτίας του ότι αναδείχθηκαν γενναίοι άνδρες μαζί σας και εξαιτίας του ότι υπάρχει ελπίδα και πάλι να αναδειχθούν γενναίοι, να τους παράσχουμε και σεις και μεις απόλυτη προθυμία; β. Ὅτι ἐγὼ τυγχάνω ὢν τοιοῦτος οἷος ὑπὸ τοῦ θεοῦ τῇ πόλει δεδόσθαι, ἐνθέδε ἂν κατανοήσαιτε. (Πλάτων, Ἀπολογία 31a) Μτφρ: Από εδώ μπορείτε να καταλάβετε ότι εγώ τυχαίνει να είμαι τέτοιος, ώστε να έχω δοθεί στην πόλη από τον θεό. γ. Νῦν μὲν γὰρ δὴ ἔχομεν καὶ γῆν πολλὴν καὶ ἀγαθὴν καὶ οἵτινες ταύτην ἐργαζόμενοι θρέψουσιν ἡμᾶς. (Ξενοφῶν, Κύρου Παιδεία 7.5.72) Μτφρ: Γιατί τώρα έχουμε και πολλή και εύφορη γη και κείνους που, αν την δουλέψουν, θα μας θρέψουν. δ. Ὃν τηλικοῦτον ὄντα ἀπεκτείνατε, ὅτε πρῶτον εἰς ὑμᾶς ἐλάβετε ἐξαμαρτάνοντα, οὐκ ἂν ἐγένοντο συμφοραὶ τοσαῦται τῇ πόλει. (Λυσίας, Κατὰ Ἀλκιβιάδου Α΄ 16) Μτφρ: Αυτόν, αν τον σκοτώνατε όσο ήταν μικρός, όταν τον συλλάβατε για πρώτη φορά να διαπράττει σε βάρος σας αδικήματα, δεν θα συνέβαιναν στην πόλη τόσες μεγάλες συμφορές. ε. Ὅθεν ἀπελίπομεν, ἐπανέλθωμεν, εἴ σοι ἡδομένῳ ἐστίν. (Πλάτων, Φαίδων 78b) Μτφρ: Από το σημείο που αφήσαμε τη συζήτησή μας, ας επανακάμψουμε, αν ευαρεστείσαι. στ. Ἐπεὶ δ’ ᾔσθοντο τὰ περὶ Ὀλόρου, περιελθόντες αὖ καὶ οὗτοι ὅπῃ ἐδύναντο εἰς τὴν αὑτῶν πόλιν Πελλήνην εἰσῆλθον. (Ξενοφῶν, Ἑλληνικὰ 7.4.18) Μτφρ: Όταν όμως έμαθαν όσα συνέβησαν στον Όλορο, αφού έκαναν πάλι ελιγμούς, όπως μπορούσαν, μπήκαν και αυτοί στην πόλη τους την Πελλήνη. |