- ουσιαστικό
π.χ.: Ἀλλ’ ἵνα μὴ πόρρω τοῦ παρόντος γένωμαι, λαβὲ τὰ ψηφίσματα ἃ τοῖς Θασίοις καὶ Βυζαντίοις ἐγράφη. (Δημοσθένης, Περὶ τῆς ἀτελείας πρὸς Λεπτίνην 63)
Μτφρ: Αλλά για να μην απομακρυνθώ από το θέμα, πάρε τα ψηφίσματα που γράφτηκαν για τους Θάσιους και τους Βυζάντιους. - αντωνυμία
π.χ.: Οὐ τοίνυν ἄξιον χρῆσθαι τούτοις, οἷς ἐκείνους ἑωρᾶτε ἐξαμαρτάνοντας. (Λυσίας, ΔήμουΚαταλύσεως Ἀπολογία 20)
Μτφρ: Δεν αξίζει λοιπόν να κάνετε τα σφάλματα που βλέπατε να κάνουν εκείνοι. - επίρρημα
π.χ.: Ὅπου ἀναισχυντοῦσι γέροντες, ἀνάγκη καὶ νέους ἐνταῦθα εἶναι ἀναιδεστάτους. (Πλάτων, Νόμοι Ε΄ 729b)
Μτφρ: Όπου είναι ξεδιάντροποι οι γέροντες, εκεί αναπόφευκτα και οι νέοι είναι αναιδέστατοι. - επίθετο
π.χ.: Οὐ γὰρ ἔστ’ οὐδεὶς ἀτελὴς παρ’ ὑμῖν, ὅτῳ μὴ ψήφισμα ἢ νόμος δέδωκε τὴν ἀτέλειαν. (Δημοσθένης, Περὶ τῆς ἀτελείας πρὸς Λεπτίνην 130)
Μτφρ: Γιατί σε μας απαλλαγμένος από φόρους δεν είναι κανείς, στον οποίο να μην του έχει δώσει την ατέλεια κάποιο ψήφισμα ή κάποιος νόμος.
Σημείωση 1η: |
Ενδέχεται μία αναφορική πρόταση να μην αναφέρεται σε έναν όρο, αλλά σε ένα μέρος ή σε όλο το
νόημα της προσδιοριζόμενης πρότασης, όπως συμβαίνει στην περίπτωση της
προεξαγγελτικής παράθεσης (π.α) ή της παράθεσης πρότασης (π.β). Τότε, εισάγεται:
|
α. Εἰ δέ ποτε κληθεὶς ἐθελήσειεν ἐπὶ δεῖπνον ἐλθεῖν, ὃ τοῖς ἄλλοις ἐργωδέστατόν ἐστιν, ὥστε φυλάξασθαι τὸ ὑπὲρ τὸν κόρον ἐμπίμπλασθαι, τοῦτο ῥᾳδίως ἐφυλάττετο. (Ξενοφῶν, Ἀπομνημονεύματα 1.3.5)
Μτφρ: Αν κάποτε, αφού τον καλούσαν, ήθελε να πάει για δείπνο, αυτό που για τους άλλους είναι πάρα πολύ δύσκολο, δηλαδή να προφυλαχθούν από το να φάνε κατά κόρον, από αυτό φυλαγόταν αρκετά εύκολα. β. Ἐστάθη τὴν ἀσπίδα ἔχων, ὃ δοκεῖ κηλὶς εἶναι τοῖς σπουδαίοις Λακεδαιμονίων. (Ξενοφῶν, Ἑλληνικὰ 3.1.9) Μτφρ: Στάθηκε όρθιος κρατώντας την ασπίδα, τιμωρία που θεωρείται ντροπή για τα σημαίνοντα πρόσωπα των Λακεδαιμονίων. γ. Τοῦτ' ἔστι τὸ πλοῖον, ὥς φασιν Ἀθηναῖοι, ἐν ᾧ Θησεύς ποτε εἰς Κρήτην τοὺς "δὶς ἑπτὰ" ἐκείνους ᾤχετο ἄγων. (Πλάτων, Φαίδων 58b) Μτφρ: Αυτό είναι το πλοίο, όπως λένε οι Αθηναίοι, στο οποίο κάποτε επιβίβασε ο Θησέας τα δεκατέσσερα εκείνα παιδιά και τα οδήγησε στην Κρήτη. |